Λέσχιανη. Και το εκκλησάκι της Παναγιάς. Ο δρόμος έγινε χείμαρρος με βάθος 1.5 μέτρο και άλλος ένας δημιουργήθηκε μπροστά από το εκκλησάκι που παρέσυρε το μισό. Με αυτά τα εκκλησάκια έχουμε δεθεί καθώς έχουν υπάρξει αρκετές φορές καταφύγια σε πολύωρες διασχίσεις ή κακοκαιρίες. Επίσης στις πληγές της πλημμύρας μάλλον δεν θα υπολογιστούν και οι εκατοντάδες μεμονωμένες αγροικίες και καλλιέργειες. Το “φάρμακο” αρκετών ανθρώπων. Ένας μπαξές, ένα τσιπουράκι στην δροσιά του δάσους, ένας καθαρός ουρανός, για να ξεφεύγουν από την γκρίζα καθημερινότητα της πόλης. Σε πολλές από αυτές ο δρόμος έχει κοπεί χιλιόμετρα μακριά και δεν θα μπορέσουν οι ιδιοκτήτες να έχουν πρόσβαση όλο τον χειμώνα
Οι μόνες ψυχές που συναντήσαμε ήταν μια γάτα με το μικρό της. Τελευταίο σπίτι αριστερά, που χωρίζει το μονοπάτι αριστερά για Σουρβιά ή ο ανηφορικός δρόμος δεξιά για Σουρβιά. Υπολογίστε λίγο τροφή και για αυτά αν επιχειρήσετε επίσκεψη.
Το κάστρο της Σουρβιάς στέκει αλώβητο, στο βαθμό που ήταν και πριν τα φαινόμενα
