Το γεφύρι της Καρυάς. Το πρώτο από τα τέσσερα γεφύρια της Καλιακούδας. Ένα μνημείο των Ζουπανιωτών χτιστάδων, που σε ξάφνιαζε έρημο και περήφανο μέσα στο δάσος του βορείου Πηλίου. Λύγισε…
Παρέμεινε μόνο το εσωρράχιο του, ενώ διακρίνεται μια ελαφριά κλίση και συστροφή του ,από την πίεση του νερού πάνω στους κορμούς που σφήνωσαν στις βάσεις του. Είναι φανερό ότι το νερό περνούσε πάνω από αυτό. Οι αρκάδες (πεζουλάκια) του ξηλώθηκαν, το εξωρράχιο και τα βάθρα του έχουν κατακρεουργηθεί από την ορμή του νερού.
Πάνω σε αυτό περνούσε και αγωγός που τροφοδοτούσε με νερό την Μακρινίτσα από τις πηγές του ελατορέματος, ο οποίος διακρίνεται σπασμένος να αδειάζει τα νερά του στο ρέμα. Για τον δρόμο μιλάνε οι εικόνες.
Από την μία η οργή της φύσης που δείχνει πόσο εύκολα μπορεί να πάρει πίσω αυτό που της ανήκει, να σβήσει κάθε ανθρώπινο ίχνος. Από την άλλη η μαστοριά των χτιστάδων που κατασκεύαζαν διαύλους επικοινωνίας μεταξύ των χωριών, σε μια εποχή χωρίς τηλέφωνα και ίντερνετ, ικανούς να αντέξουν πλημμύρες σφοδρότερες της φαντασία τους. Ανάμεσα παραθέτουμε και κάποιες φωτογραφίες πριν την καταστροφή του.
